Dakota Północna znajduje się w północnej części Stanów Zjednoczonych. Leży na terenie wyżynnym. Stolicą tego stanu jest Bismarc, a największym miastem jest Fargo. Rdzennymi mieszkańcami byli Indianie z plemion Mandanów oraz Hidatsów. Mandanowie zamieszkiwali początkowo dolinę rzeki Ohio. Później dopiero przenieśli się nad rzekę Missouri. Stało się to między X a XIII wiekiem. Zamieszkiwali wioski, które otaczali palisadą, a domy kryli darnią. W skład całej wioski wchodziło kilkanaście chat. Ich głównym zajęciem było polowanie na bizony oraz uprawa kukurydzy, fasoli, dyni oraz słoneczników. Ich zajęciem było również wyplatanie koszy. Plemię to posiadało bogate życie obrzędowe. Jednym z ważniejszych obrzędów był Taniec Słońca. Kolejnymi ważnymi obrzędami były: rytuał niedźwiedzia oraz rytuał Okipa. Ponadto Mandanowie zajmowali się szamanizmem. Plemię to liczyło niegdyś kilka dużych wiosek, ale po epidemii ospy oraz cholery w XVIII wieku, plemię to zostało zdziesiątkowane. Plemię to do dziś zamieszkuje Północną Dakotę. Wodzowie tego plemienia mieli wytatuowane lewe ramię oraz piersi. Tatuaże te przedstawiały równoległe linie oraz figurami ludzi oraz zwierząt. Tatuaż oznaczał władzę. Historia Dakoty Północnej rozpoczyna się w XVIII wieku, kiedy to Francuzi przybyli tutaj przeprowadzać badania terenu. W 1803 roku tereny te przeszły pod władzę Amerykanów. Jakieś 9 lat później powstała tutaj pierwsza osada białej ludności- Pembina. W kolejnych latach Stany Zjednoczone odkupiły od Anglii dzisiejsze tereny północno wschodniej części Dakoty Północnej oraz Dakoty Południowej. W 1861 roku określono terytorium Dakoty, a w 1877 nastąpił podział Dakoty na Dakotę Północną oraz Dakotę Południową. W roku 1889 Dakota Północna weszła do Unii jako 39 stan Ameryki Północnej.