Dakota Południowa leży w środkowo- północnej części Stanów Zjednoczonych. Ponadto znajduje się na terenie Wielkich Równin. Od północy graniczy z Dakotą Północną, od zachodu graniczy z Montaną oraz Wyoming, od południa graniczy z Nebraską, a od wschodu graniczy z Minnesotą oraz Iowa. Większość terenu jest wyżynna. Terne jest poprzecinany głębokimi dolinami rzeki Missouri oraz jej dopływów. Na zachodzi kraju znajdują się Góry Czarne, gdzie najwyższym szczytem jest Harney Peak o wysokości 2207 m n.p.m. W połowie lat X\/III wieku na tereny stanu przybyła ekipa badawcza z Francji. NA początku XIX wieku tereny te przeszły w ręce Amerykanów początkowo jeszcze jako część Luizjany. Kilkanaście lat później powstało tutaj pierwsze osiedle białej ludności- Fort Pierre. W 1818 roku Stany Zjednoczone zakupiły od Anglików północno- wschodnią część dzisiejszych terenów Dakoty Północnej oraz Południowej. W drugiej połowie XIX wieku na terenie dzisiejszego stanu powstał rezerwat siuksów, a pod koniec XIX wieku odkryto pokłady złota w Górach Czarnych. W 1877 roku podzielono Dakotę na dwa terytoria, a 12 lat później Dakota Południowa staje się jednym ze stanów Ameryki Północnej. Dakotę zamieszkuje ponad 700 tysięcy mieszkańców. Głównym językiem jest tutaj oczywiście język angielski, ale są tutaj także mniejszości mówiące w języku hiszpańskim, języku niemieckim, języku dakota czy w języku rosyjskim. Dewizą stanu jest hasło: Z woli Bożej rządy ludu, a przydomkiem: Stan Góry. Symbolami tego stanu są bażant, świerk z Czarnych Wzgórz, sasanka amerykańska oraz różowy kwarc i skrzypce.