Stany Zjednoczone charakteryzują się południkowym układem wielkich krain fizyko- geograficznych. Znajduje się tutaj wiele typów krajobrazu. Na wchodzie kraju, a bliżej wzdłuż wschodniego wybrzeża rozciąga się Nizina Atlantycka, która to na południu łączy się z Niziną Zatokową. Na zachodzie tej Niziny Atlantyckiej znajduje się kraina wyżynno- górska, której wysokość wynosi od 600 do 1000 metrów. Wyżyna ta jest pocięta szerokimi dolinami oraz zapadliskami. Są to Appalachy, gdzie najwyższym szczytem jest Mitchell o wysokości 2037 m n.p.m. Szczyt ten znajduje się w masywie Gór Błękitnych. Idąc w kierunku zachodnim od Appalachów dotrzemy do obszarów równinnych, które obejmują Niziny Wewnętrzne, które dalej idąc w kierunku południowym przechodzą w Nizinę Zatokową, a dalej w Wielkie Równiny, zwane Równinami Prerii. Są to tereny o monotonnym krajobrazie, ale gdzieniegdzie pojawiają się obszary o charakterze wyżynnym lub górskim, co urozmaica te tereny. Najwyższym szczytem miejscowych wyżyn jest Ozark, który ma wysokość 823 m n.p.m, a najwyższym szczytem gór przecinających równiny jest Harney o wysokości 2207 m n.p.m. Szczyt ten leży w paśmie górskim Black Hills. Te Wielkie Równiny w części zachodniej przechodzą w strefę Kordylierów. Równiny te w części zachodniej osiągają wysokość nawet do 1600 m n.p.m. Kordyliery zajmują około 1/3 powierzchni terytorium Stanów Zjednoczonych.